سرآغاز

ادبیات باعث میشه تا آدم تبدیل به فسیل نشه

این جمله ای بود که وقتی تو دوره ی دبیرستان بودم معلم ادبیاتمون بهمون میگفت، معنی شو نمیفهمیدم اما واسم جالب بود.

قبل از اونم تو دوره ی راهنمایی معلم علومی داشتم که معلوم بود بیشتر از علوم به ادبیات علاقه داره، یه جورایی اون منوبا ادبیات و شعر آشنا و مأنوس کرد. تو جلسات ادبی شرکت میکرد، واسه ما خارج از زمان کلاسی جلسه ی تفسیر مثنوی ومعنوی برگزار میکرد وخلاصه عجیب ما رو شیفته ی خودش و ادبیات کرده بود،بعدها هم فهمیدم رفته سراغ فلسفه و طبیعت و کوهنوردی و اینها... نمیدونم به هم ارتباطی دارن یا نه! ولی به هر حال دمش گرم.

منم فقط سعی کردم تو بحث ادبیات و شعر نو و استاد بی بدیل اون یعنی مهدی اخوان ثالث،مطالبی رو که روح آدمو جلا میده و شاید مثل بارون یا یه موسیقی دلبرانه، یا شایدم مثل هوای مه آلود آدمو با خودش تا یه دنیای دیگه میبره، به اشتراک بذارم. البته فقط به اندازه ی درک خودم که خیلی کوچیکه.

امیدوارم همیشه همدم شعر و ادبیات باشید و تو دنیایی که روز به روز زیبایی هاشو بیشتر از دست میده یه احساس قشنگ و خوب رو تجربه کنید.

ارادتمند شما: حمید میرزاپور